24/01/2023: Weeral feest! Vandaag leeft Chloë al vier jaar bij ons en met haar dertien lentes is ze nog steeds de actieve, speelse én trouwe viervoeter. Dit wist ze ons te vertellen dankzij haar “tolk’ Aline:
De tijd vliegt als je ’t naar je zin hebt’, dat kan ik maar beamen,
want ikke, Sonja, Peter, de vrijwilligers en de andere diertjes zijn al 4 jaar tesamen.
Op die vier jaar heb ik al héél veel geleerd,
op die vier jaar heb ik ook al keiveel dingen gepresteerd.
Mijn ongelooflijk grote angst waarmee ik hier aan mijn avontuur begon,
die smolt bijna helemaal weg als sneeuw voor de zon.
Nu ben ik zelfzekerder, hoewel ik van sommige poezen soms nog een beetje afstand houd
en verder blink ik nog altijd uit met mijn enthousiasme en hart van goud.
Wat ben ik blij met die kans die ik heb gekregen, een kans op een gelukkig leven!
Ik hoop dat ik nog heel veel jaren samen met jullie dit geluk mag beleven.
Bedankt en liefs,
Chloë
====================================================================
24/01/2022: Vandaag vieren we dat Chloë al drie jaar onder onze helende vleugels vertoeft. Als we terugblikken op de angst waarmee ze toekwam en tot wat ze nu gekomen is, mogen we oprecht trots zijn op onszelf én op deze lieverd.
Chloë is open gebloeid tot een zelfzekere hond met een willetje zonder het kleine, gouden hartje te verbannen. Ze was al gauw heel devoot aan haar vaste verzorgers maar in tegenstelling tot haar enorme angst voor vreemde mensen toen ze aankwam, gaat ze nu kwispelend kennis maken met bezoekers. Relaxed genieten in de zetel of in haar favoriete mand wisselt ze af met enthousiaste wandelingen, spurtjes trekken, spelen met soortgenootjes. Met poezen is ze voorzichtig; tja, die blijven altijd de baas. Toch durft ze, in tegenstelling tot voorheen, haar tanden ontbloten als één van de poezen met haar een frats wil uithalen. Vooral als ze licht te slapen, zal ze niet geneigd zijn om die te verlaten, al blijft de poes haar hypnotiserend aanstaren met de boodschap “maak plaats voor zijne hoogheid”.
Als één van de “thuishonden” gaat ze geregeld met ons mee en dan geniet ze enorm van het autorijden, hoewel ze altijd zenuwachtig is als ze de weg niet herkent. Wat vreemd is, blijft haar prikkelen maar dankzij het vertrouwen dat ze in ons heeft, kunnen we haar dan weer geruststellen.
Niet te geloven: Chloë wordt dit jaar 14! Ze spurt nochtans als een pup en hopelijk blijft dat nog lang zo. Tot nu toe staat er alleen een dierenartsbezoek voor haar gepland om haar tandjes te verzorgen en dan zal ook meteen bloed genomen worden. Beter voorkomen dan genezen! Maar dat is niet voor deze week: eerst gaan we samen feest vieren.
===================================================
Bij ons sinds 24/01/2019
Chloë (° ca 06/2008) heeft een bijzonder trieste jeugd gekend. Het mag een wonder genoemd worden dat ze zo lief en zachtaardig is gebleven. Deze super lieve hond kwam bij ons terecht nadat ze maar liefst twee jaar in een asiel had doorgebracht. Als pup werd ze geadopteerd en opgevangen in een gezin dat niet veel hondentaal sprak. Resultaat is dat Chloë steeds onzekerder werd en uiteindelijk werd ze op de leeftijd van 8 jaar afgezet in het asiel omdat ze geen raad meer wisten met haar.
Filmbeelden toonden hoe ze jankend door de tuin rende als ze haar naam hoorde. Zonder enige aanleiding was ze uit het niets erg angstig.
Zo kregen we haar hier ook toe. Angstig van alles en iedereen.
Het was voor ons een uitdaging om deze brave hond, die écht geen vlieg kwaad zou doen, terug een rustig leven te schenken. Zelfs in extreme stress en angst bijt ze niet. Ze beeft en jankt maar bijten zal ze nooit.
Met veel geduld en liefde kregen we haar na enkele weken al zover dat ze ons als vaste verzorgers een beetje vertrouwde. Ze kleefde aan onze benen terwijl ze toch erg angstig met haar staart tussen de poten liep en van elke beweging die we maakten ineen kromp.
Vanaf het begin sliep ze wel mee op bed. Dat dan weer wel… Het is een bijzonder hondje met een gigantische handleiding!
Ondertussen is ze het leven hier al goed gewend en kent ze vele van de vaste vrijwilligers. Met sommigen van hen gaat ze zelfs graag uit wandelen. Maar ook zij weten dat ze geen bruuske bewegingen mogen maken. Als haar leiband langs haar pootjes glijdt dat is het grote paniek. Zo zielig hoe ze steeds een angsthaasje blijft.
Anderzijds zien we ook dat ze enorm geniet, serieus is bijgekomen in gewicht en wat een evolutie er is in haar gedragingen.
Nieuwe mensen zoekt ze voorzichtig op want haar nieuwsgierigheid onderdrukt toch vaak haar angst. Liefst komt ze rustig zelf af als die persoon zit. Wie op haar afloopt ziet haar verdwijnen met de staart tussen de poten.
We zijn trots op de vooruitgang die Chloë gemaakt heeft. Ze is een fantastische hond maar haar herplaatsen zou niet eerlijk zijn ten opzichte van haar. Ze zou ten eerste weer heel wat doodsangsten moeten doorstaan plus we zouden ook niet gerust zijn dat iemand haar ten volle zou verstaan.
Chloë heeft zich op die manier verzekerd van een veilig en knus plaatsje bij Het dierenthuisje als vaste bewoner.
