Update 27/01/2014:
Even bizar als Donald’s verhaal bij Het dierenthuisje begonnen is, is het tevens geëindigd. De dag na de verhuis verdween Donald. En dit als enige poes uit een groep van 50 soortgenoten…
Door de werken en alle schuilplaatsen hoopten we dat hij zich eerst nog ergens schuil hield maar dat bleek na enkele dagen toch niet zo te zijn. Een zoektocht bij de buren mocht helaas geen gemoedsrust brengen: nergens was hij gezien. Lang hebben we nog gehoopt dat Donald daar plots zou terug staan maar we moeten nu alle hoop opgeven. Hij had immers nood aan dagelijkse verzorging en medicatie. Zonder dat kan hij onmogelijk al die tijd overleven.
Hij zal ons altijd herinneren aan dit pijnlijk verlies bij de verhuis wat ook voor hem een hele verbetering had moeten betekenen.
==================================
Dit is een bizar verhaal. Een grote stoere kater kwam al geruime tijd in
de voortuin eten; het leek een bange doorwinterde zwerver want bij het
minste geluid schoot hij alle kanten uit. Hij had ook een echte dikke
katerskop want deze stoere bink was nooit gecastreerd. Op zekere dag
merkten we vanop afstand dat hij kwijlde. We vonden het raadzaam om hem
te vangen met een vangbak en te laten castreren en ineens te controleren
op ziekte. Na een tweetal pogingen leek dat ijdele hoop te zijn. Deze
jongen liet zich zomaar niet vangen. Een dag later zagen we hem niet
meer opdagen.
Twee dagen later vonden we hem tot onze grote verbazing in een
halfgesloten mandje in een chalet binnenin onze poezenren! We konden hem
overzetten in een transportmand en reden uiteraard dierct naar de
dierenarts. Toen bleek dat hij een hele zware mondinfectie had, erg
mager was en helemaal aangetast was door de luizen. Van castreren was
voorlopig dus geen sprake.
We stonden versteld dat hij zo slim was geweest om hulp te komen zoeken
en daarvoor binnen de poezenren was gesprongen. Hij observeerde ons
blijkbaar al veel langer dan wij hem?
Donald kwam redelijk goed bij en ontplooide zich tot een ware knuffelaar
die alle zachte en warme plekjes goed wist te waarderen. De zware
luchtweginfectie waarmee hij aankwam kregen we dankzij heel wat
medicatie onder controle. Eens we zijn medische toestand wat onder
controle hadden begonnen we hem te behandelen met homeopathie om te
voorkomen dat dezelfde problemen zouden terug komen.
Op 28 mei 2011 werden al zijn tandjes verwijderd. Gezien hij enorm veel
last had van infecties in zijn mond was dit de laatste hoop op
verbetering. Geen enkele medicatie kon de virus nog onderdrukken dus was
dit de laatste kans op verbetering.
Een dikke maand na de tandoperatie bleek dat het een goede zet was
geweest. Donalds’ gezondheid was sterk verbeterd. Sindsdien is hij een
heel pak bijgekomen in gewicht en blinkt zijn vacht weer.