Begin januari 2011 mochten we ons bezig houden met een groep zwervers
die gedumpt werd aan een verlaten weggetje. De éne was er al wat erger
aan toe als de andere en gelukkig konden heel wat van deze dieren nog
een knusse thuis vinden. Sommige van hen waren immers duidelijk ooit
huiskatten geweest en kwamen snel tot rust. Enkele minder
gesocialiseerde dieren konden geplaatst worden bij mensen die ruimte
hadden om enkele zwervertjes onderdak te bieden in een stalling of
tuinhuis.
Elsa echter was een ware furie. Zo goed als elke vrijwilliger die
getracht heeft om haar slaapplekje te reinigen heeft kennis gemaakt met
haar scherpe nageltjes. ze was enorm panisch. Zodra we zagen dat het
magere beestje aansterkte en gezond was hebben we haar de vrijheid in de
groep gegeven. De eerste week zagen we haar amper maar een half jaar
later blijft ze zelfs al zitten als we haar in de tuin passeren. Het
magere en onderkomen poesje dat zo goed als kaal was door een
vlooienallergie was helemaal bekomen en ontpopte tot een heel mooi
kattinnetje.
Op zondag 23 oktober 2011 merkten we echter plots op dat ze zich niet
goed voelde. Elsa liet zich nog steeds niet benaderen dus was het
moeilijk om direct een correcte diagnose te stellen maar duidelijk was
wel dat er iets ernstigs aan de hand was. Maandag 24 oktober gingen we
met haar naar de dierenarts. Ze had zich gelukkig te slapen gelegd in
een bakje van een krabpaal en zo konden we haar zonder al teveel stress
pakken. Spijtig genoeg bleek het een leveraandoening te zijn die
onomkeerbaar was. We hebben de dierenarts direct laten ingrijpen zodat
ze niet langer moest afzien.
Elsa heeft toch nog dik tien maanden kunnen genieten van warmte, lekker
eten en rust wat ze voordien op haar zwerfplek nooit gekend heeft.