Op woensdag 03/08 hebben we erg plots maar niet totaal onverwacht, afscheid moeten nemen van Govertje.
Toen we hem in april 2019 overnamen van een collega opvang schatte de dierenarts in dat hij nog slechts enkele maanden te gaan had. Zijn nierwaarden waren immers zodanig slecht op die nog jonge leeftijd. Onder het motto dat elke dag een geschenk is, probeerden we Govertje zo goed mogelijk te ondersteunen en dat leek ons aardig te lukken. De laatste maanden moesten we weliswaar geregeld extra ondersteunen met andere medicatie omwille van nevenverschijnselen maar dat hij genoot, liet hij ons duidelijk merken. Hij was vaste gast bij het ontbijt en avondmaal voor zijn lekkere extraatjes die hij kreeg. Toen we hem woensdagochtend niet meer zagen komen, merkten we op dat hij rustig in de tuin zat. Door de warmte op dat ogenblik leek ons dat nog niet zo bijzonder maar uiteindelijk moesten we ’s avonds tot het besluit komen dat zijn niertjes het nu toch echt wel begeven hadden.
Het is dan plots wel heel erg snel gegaan. Govertje is heel rustig in de armen van één van zijn verzorgers in een diepe slaap gevallen. Hij nam er duidelijk vrede mee. Weer een helder sterretje erbij…
=================================================================
Bij ons sinds 26/04/2019
Govertje kwam via een collega-opvang bij ons terecht. Ondanks zijn jonge leeftijd van ca 3 jaar had hij erg slechte nierwaarden. Hij stond eigenlijk ten dode opgeschreven als we de laboresultaten mochten geloven. Het was dan ook de bedoeling dat Govertje naar hier kwam om hem nog een tijdje te verwennen. Volgens de verwachtingen ging dat om dagen, weken, hooguit enkele maanden. Niet alleen zat zijn medische toestand niet goed, ook mentaal had het katertje het zwaar te verduren gekregen. Hij was gevonden als angstig zwervertje wat maakte dat hij ook nog eens een panische angst had van mensen. Voor hem was de opvang in een kleine ruimte, waar hij bij de collega’s eerst gezeten heeft, dus enorm stesserend.
Toen Govertje toekwam, hebben we hem quasi dadelijk in de groep gelaten om hem tijd te besparen. Elke dag telde immers want wie weet hoe lang had hij nog maar tegoed. We probeerden hem toch medicatie te geven voor de nieren wat in het begin natuurlijk niet simpel was. Telkens we in zijn omgeving kwamen, zette hij het op een lopen. Maar we hielden vol en na een dikke week begon hij onze aanwezigheid te accepteren; er was immers altijd iets lekkers aan gelinkt.
Ondertussen zijn we dik 6 maanden verder en Govertje geniet van zijn prinsenleventje bij Het dierenthuisje. Hij is uit zichzelf de binnenruimtes gaan opzoeken om nu uiteindelijk met de winterse koude een intrek genomen te hebben in de Snoezel. Heel af en toe gaat hij nog eens buiten maar meestal vinden we hem in het bed op een zacht kussen. Hij zit op de eerste rij als het eten of de medicatie wordt geprepareerd én we mogen hem passeren zonder dat hij wegloopt. Aaien lukt niet, maar wie weet komt dat vroeg of laat er ook nog wel van.
Hopelijk blijft zijn medische toestand op peil en kan hij nog lang verder genieten! Zo zie je maar wat een warme omgeving en liefdevolle zorgen kunnen doen. Gezien Govertje nu toch langer onder ons blijft, zou het leuk zijn als hij nog wat steun mag krijgen van een meter of peter. Zijn medische kosten lopen immers wel aardig op elke maand.