25/04/2022:
Wonderen zijn de wereld niet uit ! Jawel, Jessie heeft haar eigen knusse thuis gekregen en dat na 3,5 jaar bij ons verbleven te hebben!
Hoewel we in november vorig jaar het idee opperden om Jessie mogelijk toch de kans te bieden om een eigen thuis te krijgen waar ze veel meer aandacht zou kunnen krijgen, hadden we niet verwacht dat het ook effectief zou lukken.
Enige maanden geleden kregen we een eerste reactie. De dame in kwestie kwam kijken, was zogezegd enorm enthousiast om Jessie te verzorgen maar toch vernamen we achteraf niets meer. Het zij zo… dan heeft het zo moeten zijn hé; aldus onze gedachtegang. Natuurlijk was het ook met gemengde gevoelens want zo’n hulpbehoevend poesje loslaten en toevertrouwen aan anderen is niet evident. We konden inmiddels samen lezen en schrijven… Jessie hoefde maar te kijken en we wisten wat ze wilde.
Op vrijdag 22 april kregen we echter een mailtje met een heel verhaal dat ons ervan overtuigde dat dit wel eens de ideale thuis kon zijn voor haar. Na een telefonisch onderhoud werd afgesproken om ’s avonds kennis te komen maken. Het bleek direct te klikken. Deze mensen hadden hun huis ingericht met het oog op het helpen van dieren die wat meer hulpbehoevend zijn. Zo bieden ze al onderdak aan een hondje met een verlamming op de achterhand en verder nog enkele ex-sukkeltjes. Naar eigen zeggen, past Jessie perfect in hun gezin. We waren overtuigd!
In het weekend vertrok Jessie. Met tranen in de ogen, maar met een voldaan gevoel, wuifden we haar uit. Dezelfde avond kregen we al een eerste mailtje met de mededeling dat ze de autorit goed had doorgemaakt en de foto toonde een geruste Jessie in haar geliefkoosde mandje. De mand die we een dikke week eerder voor haar speciaal kochten en waar ze zo aan verknocht was.
Via deze weg willen we graag Jessies meters en peters hartelijk danken voor de steun die ze haar gunden. We hadden het niet durven dromen maar zo zie je maar dat mirakels nog mogelijk zijn. Niettegenstaande we haar enorm missen, zijn we blij en dankbaar dat ze deze schitterende kans nog heeft gekregen.
=========================================================
07/11/2021: Vandaag is Jessie drie jaar bij Het dierenthuisje! We herinneren ons nog heel goed hoe ze toekwam, verlamd na een aanrijding. We hebben toen direct alles op alles gezet in de hoop dat we haar terug aan het lopen zouden krijgen maar na een half jaar moesten we die hoop laten varen helaas. Niettegenstaande we altijd hebben geredeneerd dat een dier zich zelfstandig moet kunnen voortbewegen want dat het anders niet dierwaardig is, moesten we na die zes maanden onze mening herzien. Jessie was zo’n genietertje en ze had inmiddels geleerd om met haar handicap te leven. Het was wat zoekwerk om het haar zo aangenaam mogelijk te houden maar uiteindelijk bleken de pampertjes van kruidvat voor prematuur baby’s het meest geschikt.
Jessie bleef zich door die jaren dat ze bij ons verwend werd, ontwikkelen zowel fysisch maar ook psychisch: ze bouwde een eigen willetje op en stilaan leerden we haar vragen meer en meer te begrijpen en zo wordt ze vandaag de dag zoveel mogelijk op haar wenken bediend. Mevrouw is niet langer tevreden met het feit dat we haar pamper verschonen, wat aaien en vervolgens op haar favoriete plek leggen… Nee hoor! Jessie wil zelf stappen en daar hebben we dan wat op gevonden. Een klein hondenleibandje dat we op haar poep rond de pamper steken, helpt ons om haar achterpootjes op te tillen en zo loopt ze rond. Het gebeurt dat ze wel vijf toeren doorheen de woonkamer rent en dan zo fier als een gieter de zetel inspringt… en wij hangen daar dan achteraan te crossen.
Ze mag dan ogenschijnlijk een grotere handicap hebben als Bloske, Milù of Flor; het grote pluspunt van Jessie is dat ze zindelijk is. Zij kan haar pipi en vaste ontlasting controleren maar doordat ze niet kan lopen, moet ze de pamper aan. Anders zou ze haar poep openschuren op de vloer. We vervangen zo’n 5 keer per dag haar pamper maar soms is dat te laat en heeft ze al in haar broekje gedaan door kracht te zetten in haar poging om zich vooruit te trekken. Dat vindt ze écht niet fijn!
Het is prachtig om te zien hoe ze, desondanks, levenslustig en optimistisch is! Natuurlijk zou een thuis waar ze als enige poes verwend wordt door iemand die veel meer tijd aan haar kan besteden, veel leuker voor haar zijn maar wie wil dat doen hé?
Toch denken we er al enige tijd over om eens op zoek te gaan naar die grote dierenvriend met tijd en veel toewijding. Wat zou Jessie genieten van al die aandacht en massages voor haar alleen! Maar vandaag gaan we eerst uitgebreid vieren met extra lekkers én aandacht voor ons bloemetje!
================================================
24/02/2020:
Gisteren kreeg Jessie een nieuwe speelmat. Ze is dol op zachte spullen en haar vorige speelmat was dringend aan vernieuwing toe na heel wat wasbeurten. De mat viel niet alleen bij Jessie in de smaak! Gelukkig wil ze delen met Sterre. Op de achtergrond hoor je Nasha zeuren die ofwel wil kenbaar maken dat ze ook zo’n mat wil of … dat ze aandacht wil.
24/05/2019:
Ondertussen is Jessie iets meer dan een half jaar bij ons. Sindsdien kreeg ze heel wat acupunctuurbehandelingen en de euforie was groot toen ze haar staart begon te bewegen en ze met haar pootjes in het water splashte wanneer we haar het dagelijkse “poepbad” gaven. Ze wordt immers twee maal daags gewassen omdat ze een pampertje aan moet om te voorkomen dat ze zich zou openhalen aan de ruwe vloer én opdat ze niet alle ontlasting zou rondsmeren. Wat waren we blij toen ze op haar pootjes kon blijven staan! We moesten haar wel overeind en in balans zetten maar dan kon ze zelf overeind blijven. Zover staan we nu. Jessie kan dus steunen maar zodra ze vooruit wil dan plooien haar pootjes terug naar buiten en sleept ze zich verder.
We geven het echter niet op want deze lieverd is zo strijdlustig en wil haar hoofdje absoluut niet laten hangen! Daarom gingen we alvast te rade bij een gespecialiseerde dierenarts die kennis heeft van het behelpen van verlamde dieren. Ze heeft ervaring met rolkarretjes en daarvoor kwam ze langs om Jessie’s situatie te bekijken. Toen we overlegden, kwam er echter iets heel anders uit de bus. We hopen immers nog steeds dat ze zelf ooit zal kunnen stappen en willen haar dan ook motiveren om te bewegen. Daarom stelde de dierenarts voor om haar te helpen met een harnasje. Zo kunnen we haar overeind helpen als ze stapt en kan ze trachten mee te trappelen. Het zal sowieso goed zijn om wat spieren te krijgen op die achterpootjes én ook voor de bloedsomloop heeft het positief effect. Ondertussen kregen we ook een offerte voor het rolkarretje maar daar willen we voorlopig nog even mee wachten. Eerst alle mogelijke andere paden bewandelen alvorens de laatste optie te gebruiken.
Via een vrijwilliger kregen we de tip om eens te proberen met Shiatsu. Voor ons is het nog een onbekende maar we hoorden vele goede ervaringen. We maakten dan ook een afspraak met een specialiste en zij komt vanavond een behandeling geven. Het is geen goedkope zaak maar als Jessie ermee gebaat is dan moeten we het haar gewoon gunnen.
Wie Jessie wil helpen lopen met haar gareeltje en wat tijd kan maken, is héél welkom. Voor ons is het niet evident om 3x daags telkens 10 minuutjes met haar te wandelen.
Wie Jessie wil sterken in haar behandelingen, is heel welkom om meter/peter te worden of gewoon een gift te doen. De Shiatsu-behandeling bedraagt 150€.
Hopelijk hebben we snel meer én positief nieuws te melden!
============================================
Op 30/10/2018 kregen we de vraag van mensen die Jessie al een tijd als zwerfpoesje eten gaven of we konden helpen. Het diertje was aangereden en sleepte met de achterhand. De verzorgers hadden Jessie direct naar hun dierenarts gebracht waar ze de eerste zorgen kreeg en al een weekje verbleef. Helaas was de achterhand verlamd inclusief blaas en staart. Eten en drinken deed ze wel goed en ze liet zich gewillig verzorgen. We verzochten de mensen om het poesje zo snel mogelijk bij dierenarts Van Gompel in Kontich te brengen voor behandeling via acupunctuur. Vanaf het ogenblik dat ze daar zou binnen gebracht worden, namen wij de verdere zorgen over.
En zo gebeurde. Op 7/11/2018 kwam Jessie bij ons toe, recht van de acupuncturist waar ze een eerste behandeling kreeg voor haar verlamming. Volgens die dierenarts heeft ze redelijk veel kans dat het goed komt gezien ze kracht heeft in de achterhand. Ondertussen gaat ze er wekelijks naar toe en elke keer zien we vooruitgang. Dankzij haar charmes heeft ze ook al een vaste chauffeur die haar erg genegen is. Frédéric rijdt heel trouw met haar naar de dierenarts in Kontich en geniet mee. We hoopten met kerst de Champagne te kunnen ontkurken maar helaas dat was te optimistisch gedacht: lopen doet ze nog niet maar ze krijgt steeds meer gevoel in haar pootjes en ze probeert ze steeds meer te gebruiken. Haar staart is verloren maar dat is het minst van onze en ook haar zorgen.
Groot was onze vreugde toen ze er voor het eerst in slaagde om op haar kattenbakje te plassen! De controle over haar blaas, die bij aankomst ook verlamd was, heeft ze ondertussen terug. We blijven erin geloven dat Jessie terug zal kunnen recht staan. Hoe lang het nog zal duren, is een groot vraagteken. Dat kan erg plots omkeren of het kan stelselmatig opbouwen. Ze wordt nu meermaals per dag gemasseerd en krijgt ook dagelijks een badje, enerzijds om haar achterhand proper te houden, anderzijds omdat dit ook een manier is om haar bewegingen te stimuleren. Het liefst van al stampt ze dan met haar pootjes waarbij het water in het rond vliegt.
De aanhouder wint! Dat zullen we voor de zoveelste keer bewijzen. Dankzij de positieve houding van Jessie en haar doorzettingsvermogen moet het lukken. Zie zelf wat een bloem van een poes Jessie is en bekijk even het filmpje dat gemaakt is op 08/01/2019: Jessie in beeld.
