25/11/’21: Vanavond hebben we afscheid moeten nemen van Karl. Sinds maart 2016 was hij een vaste waarde bij Het dierenthuisje. Na een ellendig leven heeft hij gelukkig toch nog meer dan vijf jaar mogen genieten van een luxueus, zorgeloos leventje. Sinds enige tijd had hij goede en minder goede periodes maar doordat hij ons nooit echt vertrouwde, was het geen evidentie om hem snel eens naar de dierenarts te brengen voor onderzoek.
Een week geleden echter was het noodzakelijk. Toen bleek dat Karl enorme diarree had, eerder zelfs bloederig water. Zijn mondje stonk en hij wilde niet meer eten. Uit bloedanalyse bleek een ernstig infectiebeeld maar verder kwam er niet veel naar voren. De stoelgang gaf al helemaal geen resultaat. Karl werd behandeld met medicatie maar we tasten in het duister naar de effectieve oorzaak. Uiteindelijk ging hij op drie dagen enorm achteruit en leek niets nog te baten. Bijkomende onderzoeken wezen op lymfoom. De toestand was zodanig ernstig dat er geen sprake meer was van genieten en dus besloten we om Karl uit zijn lijden te verlossen. Dit was helaas onomkeerbaar.
Karl zal voor altijd in onze gedachten en harten blijven als één van die 45 sukkelaars die allemaal samen toekwamen.
========================================================
Karl maakt deel uit van de grote groep van maar liefst 45 poezen die we toekregen nadat hun hoogbejaarde verzorgers hun hobby uit de hand lieten lopen door de dieren niet te steriliseren. Geen van deze dieren hadden de luxe gekend van een warme omgeving, lekker eten of enige medische zorgen. Daar hebben wij verandering in kunnen brengen door ze op te vangen in een verwarmde omgeving, hen te verwennen met lekker eten, aandacht en knuffels én door het toedienen van de nodige medische zorgen.
Bij Karl was de medische toestand alles behalve goed. Eén oogje was zo goed als verdwenen ten gevolge van ontstekingen. Hij was ook erg mager wat te verklaren was door zijn rotte tanden en de zware tandinfectie. Karl kreeg eerst wat tijd om te bekomen maar de verzorging van de tandjes kon niet te lang uitgesteld worden. Bovendien moest hij net als alle andere lotgenoten ook nog gecastreerd worden dus dat ging in één moeite door.
Het verwijderen van het oog moest even wachten want de ingreep zou te zwaar geworden zijn. Toch ook weer niet te lang want het bleef natuurlijk ook een infectiebron die gans zijn medische toestand niet ten goede kwam. Karl heeft enkele maanden nodig gehad om volledig te recupereren van die ellendige periode die vooraf ging aan zijn komst naar Het dierenthuisje. Zijn geboortejaar werd geschat op 2012 wat hem bij aankomst de leeftijd van vier jaar gaf.
Eens het oogje verwijderd was, zagen we Karl helemaal opfleuren. Het moet pijn gedaan hebben; zover is duidelijk. Ondertussen leeft Karl vrolijk in de groep en leunt hij nog steeds -zoals zijn lotgenoten- erg dicht tegen ze aan. Ze hebben zoveel samen meegemaakt en dat lijkt hen dicht bij elkaar gebracht te hebben. Vaak zien we ze met vier of meer samen in een mand vertoeven.
Karl houdt zich nog wat afzijdig van mensen maar hij heeft al wel geleerd dat ze ook best aangename kanten hebben dus het panisch weglopen is gelukkig ook bij hem verdwenen.
Allemaal genieten ze nu van een onbezorgd en ongedwongen leven!