Louise

1/3/2022:

Na tien jaar en drie maanden bij Het dierenthuisje een bijzondere vaste waarde te zijn, hebben we Louise een eigen thuisje kunnen gunnen waar ze als enige nu de prinses in huis is.  Geloof me, het was heftig om de stap te zetten na al die jaren maar we zouden het niet gedaan hebben als we niet met 100% zekerheid konden zeggen dat ze een stap vooruit zou zetten.

Toen Louise op 21 november 2012 bij ons toekwam nadat ze gevonden werd in een ondergrondse garage had ze medische zorgen nodig. Rond die tijd kwam ook Shujaa toe en die twee groeiden samen mooi op. Shujaa, als blind poesje, had veel aan het gezelschap van Louise en dat feit samen met Louises’ geperforeerde oog waardoor we niet direct konden inschatten wat de directe gevolgen zouden zijn, zorgden ervoor dat we er niet aan dachten om haar toen ter adoptie aan te bieden.

Louise groeide vrolijk op bij ons en maakte ons duidelijk dat ze het reuze naar haar zin had. Logisch; als je als kitten in een grote speeltuin opgroeit waar geen of nauwelijks restricties zijn…   We maakten heel wat mee met Louiseke. We zijn ook maar mensen en de band die we samen hadden was zo groot dat we haar nooit naar voren schoven voor adoptie zolang ze aangaf dat ze nergens gelukkiger kon zijn.

Sinds een klein jaar echter merkten we op dat ze, nu ze wat ouder werd, meer nood kreeg aan me-time. In tegenstelling tot voordien eiste ze haar aandacht niet meer op:  haar vaste slaapplek op bed werd ingenomen door anderen. Het gegarandeerde gezelschap van Miss Louise als je in de tuin werkte bleef achterwege. Enkel op de eettijden was ze nog vaste resident op het aanrecht om als eerste haar potje te krijgen.

Ze maakte ons nu toch wel duidelijk dat het tijd werd dat ze wat meer rust kreeg en vooral meer persoonlijke aandacht. Omdat we haar zo goed kennen en dus ook haar wensen -lees:eisen- zou het echter niet makkelijk worden om die ideale thuis te vinden. We kozen er dan ook voor om het niet aan de grote klok te hangen maar af te wachten tot de “one and only” langs kwam.

Wel werden haar meters en peters verwittigd van het feit dat de kans erin zat dat Louise zou verhuizen als we die witte Raaf zouden vinden en laat nu net één van deze meters zich aangesproken voelen.  Op de koop toe is het één van de dochters van Rita zaliger, een bloem van een vrijwilligster die veel te vroeg van ons heenging en die haar mateloze liefde voor alles wat leeft ongetwijfeld doorgaf aan haar dochters.  Wat zij en haar partner Louise te bieden hebben, leek ons een ideale match en zo spraken we af dat deze lieverd naar hen verhuisde met de voorwaarde dat ze terug komt als we ons toch zouden vergist hebben in haar noden en wensen.

Het was de eerste dag al duidelijk dat het prinsesje zich in de wolken voelde… direct zat ze mee gezelschapspelletjes te spelen! Diezelfde avond mee op bed en de dag erna meewerken op bureel…  Wat een opluchting!  Een betere match konden we voor haar niet vinden.  We kregen enkel positieve berichten en foto’s van een ontspannen Louise die geniet van alles wat haar onderdanen voor haar doen.

Via deze weg willen we haar meters/peters en ook iedereen die Louise tijdens haar verblijf bij ons verwend heeft extra danken.  Graag laten we jullie meegenieten van de eerste foto’s en berichten:

Dag 1:

Goedemorgen Sonja, ik denk dat we ons geen betere eerste dag en nacht hadden kunnen wensen. Ze heeft gisteren geïnteresseerd mee lesvoorbereidingen op de computer gemaakt,  wat gespeeld,  vanop de hoofdsteun van de fauteuil mee naar een of ander programma over het heelal gekeken, ze toonde zich bijzonder gefascineerd door de Antwerpse vuilniswagens en mannen die langskwamen en heeft als slaapplek uiteindelijk een plekje tussen Siegfried en mij in op bed gekozen. Eerst was de verdeling daardoor 80 procent van het bed voor mij en 20 procent voor Siegfried. Daar kon ik mee leven maar Siegfried heeft toch wat onderhandeld. Met een 60-40 voor mij was iedereen uiteindelijk tevreden. Rond 7 uur werd er ontbijt geserveerd 🙂. Het niezen verbeterde gisteren sterk naarmate de dag vorderde.

Dag 4:

Goedemorgen Sonja,  Louise doet het nog steeds heel goed. Ze zoekt ons heel veel op voor knuffels, om te spelen, om in de kijker te lopen met grappig gedrag. (Ze heeft Siegfried al zover gekregen dat hij haar voeding tot bij haar brengt 🙂. Hij kan haar niets weigeren. Deze ochtend kreeg zij een afscheidszoen van hem en ik niet 😉). Tegelijkertijd lijkt ze haar eigen draai te hebben gevonden en heeft ze al enkele favoriete plekken waar ze graag op haar gemak vertoeft. Ze verrast ons ook regelmatig wanneer ze bv fluks en onschuldig de badkamer komt uitwandelen en we ons afvragen wat ze daar heeft uitgespookt. Gisteren tijdens de dag was haar genies een stuk beter. tegen de avond kwam het terug, maar ik heb de indruk met minder snot. Vandaag nog geen genies maar ik geef je vanavond een update. Het is voor mij in elk geval een verademing zo’n vrolijke kattensnoet op de achtergrond te zien terwijl ik in een saaie online vergadering zit 🙂

====================================================

Update 10 januari ’22:

Het is vandaag vijf jaar geleden dat Louise hevig mankend aan ons aangaf dat er iets ernstig mis was. Haar gewoonte om haar pootje uit te steken, ook naar deuren, kostte haar bijna haar pootje. We zijn nooit te weten gekomen hoe het precies gebeurd is maar op de foto’s was duidelijk te zien dat ze tussen een deur had gezeten met haar pootje.  De teenkootjes waren daarbij gebroken én verschoven. Gelukkig is alles terug goed gekomen dankzij een operatie waarbij de teentjes gehecht zijn met pinnen.  Sindsdien is Louise wel voorzichtiger met het uitsteken van haar pootjes. Ze is nu al bijna tien jaar een vaste waarde bij Het dierenthuisje, vanaf de dag dat ze in een ondergrondse parking achtergelaten werd.

Louise was altijd de prinses van de bende maar we merken dat ze de laatste tijd zich wat meer afzondert en geeft daarmee aan dat ze meer aandacht vraagt dan wat wij haar kunnen bieden.  Daarom groeide het idee al een tijdje om voor haar de ideale thuis te zoeken en haar aldus de kans te bieden op een warm plekje voor zichzelf te gunnen. We kennen haar natuurlijk door en door en we willen dan ook voor honderd percent zeker zijn dat de thuis die ze zou krijgen de ideale voor haar is. Het is dus maar afwachten of we die ideale plek gaan vinden maar we willen het vast en zeker een kans geven.

Louise is er eentje uit de duizend eens je haar kent en haar effectief behandelt als een prinses, want dat is ze!  Ze zal jou liefkozen met haar snorharen en dan houdt ze ervan om gemasseerd te worden en knuffeltjes te krijgen.  Ze volgt als een hondje; je zal haar gezien hebben. Eens ze op haar troon ligt, ben jij de onderdaan die haar die rust moet gunnen. Duidelijke afspraken moeten er zijn, aldus Louise.

Als iemand zich kandidaat zou stellen om Louise gelukkig te maken, gaan we uiteraard nog veel meer over haar vertellen en samen bekijken of het effectief die ideale match kan zijn.

========================================

Louise werd in november 2012 als kitten in een doos gevonden op min vijf van een ondergrondse parking met een hoornvliesperforatie in één oogje.  Het oogje van Louise is genezen dankzij intense verzorging gedurende die eerste weken na aankomst. Ze ontpopte zich tot een heldhaftig poesje met karakter. Ondertussen is ze bedaard tot een heel tof en sociaal poesje. Iedereen achterna kan lopen voor aandacht is haar lievelingsbezigheid.

Hoewel we eerst voor haar aan een nieuwe thuis dachten en haar ter adoptie hadden gezet, is ze toch gauw een vaste bewoner geworden. We merken namelijk pigmentvorming op haar oortjes op, wat gezien de witte kleur kan wijzen op zonnebrand en dus op kwaadaardige cellen. Dat zou kunnen leiden tot amputatie van de oorschelpjes om te voorkomen dat de kanker zou uitzaaien en als vaste bewoner kunnen we haar goed in de gaten houden en op tijd ingrijpen.

Buiten de pigmentvorming op haar oortjes is Louise allesbehalve een zorgenkindje. Toch zorgde ze in januari 2016 voor een klein medische avontuur toen we merkten dat ze een erg dikke linker voorpoot had. De RX bij de dierenarts maakte al snel duidelijk dat Louise maar liefst drie teentjes gebroken had. Geen idee wat of hoe het is gebeurd maar het resultaat was wel ernstig want de drie teentjes waren volledig over en zelfs verschoven. Een operatie bij orthopedisch chirurg Bart Verdonck te Boechout was onvermijdelijk omdat het geen stabiele breuk was en het dus nooit vanzelf zou goed gekomen zijn.

De operatie zelf verliep goed maar het was even bang afwachten of ze terug gevoel in die poot zou krijgen. Het weefsel bleek tijdens de operatie immers ijskoud omdat de bloedtoevoer afgesneden was. Al gauw werd gelukkig duidelijk dat alles weer prima aan het genezen was. Na een herstel van bijna twee maanden met een gespalkte poot, waarvan enkele weken in een bench, kwam eindelijk het verlossende bericht dat de plaaster er af mocht. Louise had zich al die tijd heel flink gehouden, maar was de plaaster toch wel duidelijk beu die laatste weken! Uiteindelijk bleek één teenkootje niet voldoende vergroeid te zijn maar dat was geen steunpunt en dus geen probleem. Aan Louise is alvast niets meer te merken.

Met dank aan iedereen die haar steunde doorheen die moeilijke periode en aan Yolande die een speciale juwelencollectie “Louise” verkocht om de medische kosten wat te dekken.