Molly kwam op 19-jarige leeftijd bij ons inwonen nadat haar vrouwtje
noodgedwongen naar een bejaardentehuis moest. We vreesden ervoor of
Molly haar hier ooit goed zou voelen gezien haar leeftijd en het feit
dat ze altijd als enige poes op een appartement had geleefd. De eerste
maand was moeilijk voor Mollyke. Ze kreeg nierproblemen die we met een
homeopathische kuur snel konden onderdrukken. En wonderbaarlijk begon
Molly zich aan te passen. Ze ontdekte onder andere de buitenwereld waar
ze uren in het zonnetje kon liggen genieten. Tegenover haar medebewoners
had ze duidelijk haar grenzen getrokken en daar werd door iedereen
zowat rekening mee gehouden. Ze had zich hier goed ingenesteld. Naarmate
ze ouder werd, begon ze meer en meer te flodderen. De voordien norse
Molly werd een aanhankelijke schootpoes. Zo is het lang goed gegaan. Ze
had nog steeds een gezonde eetlust en deed, ondanks haar vele
slaapuurtjes, toch nog alle dagen haar wandelingetje door de tuin.
Spijtig genoeg is Molly op tijd van een week zeer sterk achteruit gegaan
en verzwakt. Krachtvoeding of andere pepmiddeltjes konden haar niet
meer helpen. Ze doofde letterlijk en figuurlijk uit. Op donderdag 12
oktober schoven haar pootjes telkens onderuit. We hebben haar in haar
geliefde mandje geholpen waarin ze zo graag sliep. Twee uurtjes later
was de dierenarts daar en zonder zelfs maar iets te merken is Molly in
diepe slaap verzonken. Ze is overleden op de leeftijd van 22 jaar. We
danken Molly voor de drie mooie jaren die we haar nog mochten geven.
Vergeten zullen we haar nooit.