Nikita kwam op 5 januari 2013 bij ons toe in erbarmelijke toestand. Ze had ernstige huidwonden, haar vacht was erg geklit en ze had een “plofoortje” tengevolge van overmatig krabben wegens oormijt. Op dat ogenblik was ze ook reeds doof en werd ze geschat op een jaar of twaalf. Moeilijk te schatten op die leeftijd maar zeker was wel dat het geen jong dier meer was.
We lieten toen dadelijk bloed nemen omdat we merkten dat deze bijzonder kranige dame toch wel wat problemen voor ons verscholen hield. Onze vermoedens waren terecht want zowel hartgeruis en nierproblemen brachten haar gezondheid op dat ogenblik ernstig in gevaar. Nikita was echter in het begin helemaal niet happy in haar nieuwe omgeving met al die soortgenoten én honden om zich heen. Al snel waren we zeker dat ze altijd als enige poes had geleefd want ze snauwde iedereen af. Enkele keren zagen we haar zelfs achter één van de honden aangaan… ze had karakter!
Door de stress van al die veranderingen in haar leventje kreeg ze een blaasontsteking, maar daar bleef het niet bij. Enkele malen achtereen moest ze behandeld worden totdat we een goede homeopatische remedie hadden gevonden. Ook voor de nieren konden we haar helpen met plantaardige ondersteuning en voor het hart kreeg ze reguliere medicatie. Dit alles in combinatie met een immuunversterker leken Nikita goed op de been te houden.
Na een maandje veruste ze in het feit dat ze hier alles moest delen en werd ze “toegankelijker” zowel voor ons als voor haar medgezellen. Sinds augustus merkten we wat achteruitgang op wat betreft allertheid. Ze was vaak afwezig wat uiteraard ook in haar doofheid oorsprong kon vinden, maar het feit dat ze plaste waar ze stond, verontrustte ons. Haar eetlust nam toe maar ook haar drinkgedrag en dat was geen goede zaak. De laatste weken lag Nikita regelmatig midden in een ruimte op de grond te slapen alsof ze geen besef meer had van waar ze was. Zo zagen we de situatie steeds verergeren.
Gisterenavond lag ze op de koude vloer midden in de veranda op een bolletje en telkens we haar warmer legden, strompelde ze terug naar dat plekje. Daar vonden we haar ook vanmorgen bij het ontwaken. Toen iedereen had gegeten, leek ze te beseffen dat ze iets gemist had en slenterde ze naar haar potje. Vervolgens legde ze zich terug op de grond even verderop. Haar oogjes waren dof.
We besloten de dierenarts te laten komen voor een tweede opinie en besloten samen om Nikita te laten rusten. Blijkbaar waren de nieren sterk achteruit gegaan waardoor ze gedeeltelijke aan intoxicatie leed.
In alle rust is ze thuis ingeslapen. We zijn opgelucht dat we de belissing genomen hebben want mogelijk had ze eerstdaags een nierblokkage gekregen. Die pijn hebben we haar nog net tijdig kunnen besparen.