20/01/2017: Pitouke is vanmorgen in alle rust met zijn baasje herenigd. Na een woelige nacht kwam de dierenarts gelukkig al vroeg om hem te verlossen van verder leed. Het was hoge tijd. Zijn nieren hadden het opgegeven en wat nu volgde was een enorme lijdensweg die we deze lieverd absoluut niet wilden aandoen. Zijn blik vertelde boekdelen: het was mooi geweest. Omringd door enkele vrijwilligers die hem goed hebben gekend, is hij rustig heengegaan.
We hebben Pitou 1,5 jaar mogen verzorgen nadat zijn baasje overleden was en zou nu de leeftijd hebben van 12 jaar. Iedereen die gedurende die periode een voet heeft binnen gezet bij ons heeft hem gekend. Een schat als geen ander. We zullen deze lieve loebas erg missen maar we zijn ervan overtuigd dat hij vanuit de hemel nog veel knipoogjes aan ons allen zal geven.
=======================================
Update 19/01/2017:
Sinds gisterenavond merkten we een verandering in het eetgedrag van Pitou. Ook wanneer hij mee naar de slaapkamer ging, had hij veel meer tijd nodig en maakten we de bedenking dat hij erg achteruit begon te gaan. Niet abnormaal uiteraard wetende hoe lang Pitou al zware medicatie inneemt om overeind te blijven én hoe zijn pootjes te lijden hebben door de artrose.
Vanmorgen echter wilde hij zelfs zijn medicatie in de zeer begeerde paté niet aannemen. Ook zonder medicatie wilde Pitou niets eten wat helemaal niet OK is. De dierenarts was sowieso al opgebeld voor Knulleke en zou kort na de middag passeren. Ze zou dan zeker ook Pitou eens onderzoeken wat ze trouwens gisteren ook nog deed. Gisteren was er eigenlijk nog niets echt mis; Pitou genoot nog steeds van aandacht en blafte tot hij die kreeg. Hij kwam al langer niet meer recht om te begroeten; de mensen moesten maar naar hem toe komen.
Vanmiddag echter zag ook de dierenarts net als alle vrijwilligers die Pitou kenden en hem nu zo zagen dat er echt iets niet klopte. Ofwel was het de pijn aan de pootjes die hem parten speelde of het zijn de organen die het opgeven door de medicatie. Aan de pijn konden we alleszins nog proberen iets te doen door een sterkere pijnstiller te geven die weliswaar ook erg belastend is maar we hadden alleszins niets te verliezen. Liever een Pitou die nog enkele dagen happy en zonder pijn verder kan dan één die niet meer overeind geraakt. Helaas gaf de injectie geen resultaat.
Momenteel (20u) houden we Pitouke goed in het oog want zijn temperatuur was net gezakt naar 36c° terwijl dit vanmiddag nog 37,5 was. Een laatste probeersel is een injectie Cortisone die hij zopas kreeg. Het is erop of eronder. We hopen uit de grond van ons hart dat Pitou zich mag herpakken, vanavond mee gaat slapen en morgen mee opstaat. Twee van die lieverds op één dag is een te harde noot om te kraken…
Update 28/11/2015:
eerst hoopten we dat Pitou nog een eigen thuis zou mogen krijgen waar hij alle aandacht voor zich zou hebben maar sinds de komst van Kutchi is de bompa helemaal open gebloeid. Gezien we nog niet weten hoe lang Kutchi bij Het dierenthuisje zal verblijven en ze inmiddels zo erg op mekaar gesteld zijn, hebben we besloten om Pitou tot vaste bewoner te benoemen.
=============================================
Pitou is de labrador die onlangs toekwam nadat zijn baasje overleden was. Helaas had de eigenaar -hoe goed hij het ook voorhad met zijn dieren- niet goed verzorgd. Deze erg corpulente senior van 10 jaar oud heeft vast en zeker de verkeerde voeding gekregen en dat is ten koste gegaan van de gezondheid van deze lieverd. Bij aankomst kon het beestje amper lopen.
We hebben dadelijk pijnstillers opgestart en iets tegen de artrose om zijn pootjes wat te sterken. Daarnaast staat hij op een dieet dat hij gelukkig graag eet en dat al na enkele weken vruchten afwerpt. Pitou is helemaal geen bedelaar dus dat maakt het dieten niet moeilijk.
Deze lamme goedzak zou dolgraag wat meer aandacht krijgen en zoekt daarom iemand die veel thuis is, hem wil verwennen met knuffels en vele korte wandelingen. Hij is gek op wandelen al geven zijn pootjes het snel op. Het komt er dus op aan om hem veel te doen bewegen maar telkens korte stukken.
Hier loopt hij geregeld achter ons aan als we de tuin ingaan en dat is goed voor zijn gewicht en als oefening voor zijn pootjes. Als we zijn leiband klaar leggen, pakt hij die direct in zijn mond en staat te trappelen. Hij is er echt dol op.
Ondertussen weten we ook dat hij sociaal is met alles en iedereen. Ook met kinderen is hij super sociaal. Poezen en honden… het zijn allemaal vriendjes.
Pitou was niet gecastreerd bij aankomst en kan ook niet geopereerd worden door zijn toestand. Daarom lieten we hem dan ook chemisch castreren.