20/09/2016
met veel verdriet moeten we het heengaan van Rommeke bekend maken. Sinds twee dagen was de kleine lieverd amper wakker geweest. Als hij dan even van bed afkwam omdat we hem even buiten zetten om een plasje te doen dan was hij helemaal in paniek. De levenskwaliteit minderde zienderogen; Rommeke was absoluut niet meer gelukkig en een kering was uitgesloten.
Hoe pijnlijk de beslissing voor ons ook was, Rommeke is op bed in alle rust ingeslapen. Na deze bijzondere jongen zes jaar te hebben gekoesterd, valt er een leegte. Hij was immers alom tegenwoordig en al jaren moesten we op vele manieren met hem extra rekening houden. Rommeke was zomaar niet iedereen… Dat we enorm naar hem hebben geleefd, blijkt nu. Geregeld betrappen we ons erop dat we naar hem willen gaan kijken om nog maar te zwijgen over de bijzondere manier en plekken waar we hem eten en koekjes moesten geven opdat hij zou durven te eten.
Rommeke is nu gerust en herenigd met zijn dikke vriend Kenzo. We zullen hem nog lange tijd missen net zoals we nog vaak aan Kenzo terug denken. Een bijzonder duo dat vanaf nu samen voor nachtelijk licht zorgt.
============================================
Update 15/09/2016: Helaas gaat Rommeke plots erg achteruit. Sinds een dikke week ziet hij niets meer en is hij nog onzekerder geworden als voordien. Hij slaapt veel maar als hij wakker wordt is hij heel onrustig en geraakt hij op de dool. We houden hem nu heel goed in het oog zodat hij niet in de zon ergens blijft zitten of liggen want zelf heeft hij niet meer het besef waar hij is en hoe hij terug binnen moet geraken. We wachten nog even af of hij zich mogelijk beter zal voelen bij koelere temperaturen. We willen geenszins dat Rommeke zo ongelukkig blijft want dat is op zijn respectabele leeftijd niet dierwaardig. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter…
==========================================
Update 03/04/2012:
Rommekes’ laatste tandje werd vorige week verwijderd. We vonden het toch
wel eens tijd om onze flauwe jongen eens een dierenarts onderzoek te
laten ondergaan. Omdat hij altijd zo tekeer gaat hebben we het nu lang
genoeg uitgesteld. Doorbijten dus en ja hoor: het was nodig. De enige
tand die hij nog had was erg rot en moest dringend verwijderd worden. We
begrijpen nog steeds niet hoe hij nog heeft kunnen eten. Weer een
bewijs dat dit ventje veel pijn gewend is geweest en niet snel iets zal
laten merken. We weten bijvoorbeeld ook al langer dat zijn
kniegewrichtjes in zijn achterpootjes erg afgetakeld zijn zodat ze los
zitten en nu en dan uiteen schieten; je moet hem door de tuin zien
crossen met zijn dikke vriend Kenzo!
Anderzijds schreeuwt hij moord en brand vanaf het ogenblik dat iemand
vreemd aan hem wil komen en zeker als het de dierenarts betreft.
Eind goed, al goed: Rommeke heeft de operatie supergoed doorstaan. Na
enkele uurtjes sprong hij al terug in de zetel en in de late namiddag
stond hij te wachten op zijn eten. Hij leek opgelucht en het is alsof
hij nu weer enkele jaren verjongd is.
===================================
Romeo is een seniorhondje dat na inbeslagname werd weggehaald bij de
broodfokker waar hij jaren had “gediend”. De sukkelaar had een erg
ontstoken mondje waaraan we hem dadelijk lieten verzorgen. De slechte
tanden werden verwijderd en de drie tanden die overbleven zijn zo goed
mogelijk gereinigd. Maar daar was alles niet mee gered want de
ontsteking was immers al zo erg en lang aan de gang zodat gans zijn
onderkaak weggerot was. Dat maakt dat hij geen kaaksbeen meer heeft aan
de voorzijde van zijn onderkaak.
De leeftijd van Rommeke is moeilijk te achterhalen, maar tien jaar moet
hij toch zeker wel zijn. Aan zijn conditie is niets op te merken: hij
wandelt graag en is nog heel vinnig. Ook zijn pootjes of hartje vertonen
geen ouderdomstekenen. Het enige waar we rekening mee moeten houden is
zijn mondje waardoor hij enkel zacht voedsel kan eten; geen brokken dus
voor deze knuffelaar.
Als hij toekwam kende hij totaal niks; enkel zijn ijzeren ren is ooit
zijn min of meer veilige plekje geweest. Onnodig te zeggen wat we
meegemaakt hebben met deze kleine vlegel? Hij plaste waar hij stond, hij
jankte zodra hij nog maar handen voelde, … Zó bang!
Ondertussen zijn we dat allemaal door geworsteld. Rommeke heeft zich
vooral aan Kenzo opgetrokken. Samen zijn ze de dikste vrienden; spelen
samen, slapen samen en vooral… Rommeke ziet Kenzo als zijn
beschermheilige. Hij voelt zich veel zelfzekerder.
Eerst hadden we gedacht om Rommeke nog de kans op een eigen goede thuis
te geven, maar nu we hem hier zo gelukkig zien, menen we er beter aan te
doen om hem samen met Kenzo hier te verwennen. Beiden zijn ze enorm op
ons gesteld als hun mama en papa. Zodra we de deur uitgaan zitten ze
aan de poort te wachten. vrijwilligers kunnen hen niet paaien. erger
nog: Rommeke is voor andere mensen zelfs moeilijk benaderbaar. Hij
vertrouwt niet veel mensen…
Dus laten we de twee vinnige reutjes hun derde jeugd hier beleven…